Oké, stel je voor: je bent een soort digitale kunstenaar zonder dat je je muren hoeft te verven of je vingers vies maakt. Dat is Poly Art 3D in een notendop. Dit is niet zomaar een puzzelgame; het is alsof je met kleurrijke 3D-legoblokjes speelt, maar dan zonder dat ene blokje altijd kwijt is (serieus, waar verdwijnen die toch heen?).
Het hele idee is eigenlijk best zen. Je krijgt een bende losse polygonen voorgeschoteld denk aan geometrische vormen die zo simpel lijken dat je bijna gaat gapen maar zodra je ze begint te draaien en te schuiven, verschijnen er opeens prachtige 3D-kunstwerken op het scherm. Het voelt een beetje alsof je een puzzel maakt waarvan je niet wist dat ‘ie bestond, en die dan ook nog eens een mini-meesterwerk blijkt te zijn. En geloof me, het drag & tap-controlesysteem is zo glad dat zelfs je oma zonder moeite mee kan doen (zet ‘m maar aan de start, ik kijk wel toe!).
Het spelmechanisme draait om het herkennen van patronen en het logisch passen van vormen een soort driedimensionale Tetris, maar dan zonder die verschrikkelijke vallende blokken die je steeds in je nek ploffen. Elk level wordt net een tikkeltje ingewikkelder, waardoor je hersenen flink aan het werk worden gezet. Je hersens maken een soort yoga-oefening terwijl je die puzzelstukjes draait en als het plaatje dan eindelijk klopt, voel je de voldoening als een gamer die z'n eerste raid baas verslaat. (Serieus, die visuele en audio-feedback die je krijgt? Pure catharsis.)
En weet je nog dat moment dat je probeerde het craftingsysteem van een andere game te snappen en het uitdraaide op complete chaos? Nou, hier is het precies andersom. Het is simpel, intuïtief en je voelt je meteen een soort polygoon Picasso zonder dat je uren hoeft te besteden aan tutorials of ragequits. Dus als je zin hebt om te chillen, je ruimtelijk inzicht een boost te geven of gewoon een paar minuten te ontsnappen aan de realiteit, dan is Poly Art 3D precies wat je zoekt. Je hersenen zullen je dankbaar zijn. GG!