Oké, dus Ben 10 Matching The Memory is eigenlijk dat soort puzzelspel waar je hersenen net zoveel moeten werken als je ogen — oftewel, een klassieke geheugen-matchgame, maar dan met aliens. Je kent Ben Tennyson vast wel, die gast met het Omnitrix-horloge waarmee ‘ie kan veranderen in allerlei buitenaardse wezens. Nou, hier moet je precies dát onthouden, want het doel is simpel: draai kaarten om en match die aliens in paren. Makkelijk, toch? Nou, wacht maar tot het level 5 is en je meer kaarten hebt dan je in één keer kunt zien zonder je geheugen te laten crashen als een oude Windows-pc.
Het spelmechanisme is zo simpel als je op kaarten klikken om ze om te draaien. Maar vergis je niet, het is als proberen je sleutels te vinden in een kamer vol sokken: je denkt dat je ze net hebt gezien, maar oh nee, daar ligt weer een andere kaart verstopt die je moest onthouden. En geloof me, ik probeerde het 'craften' van een strategie onder de knie te krijgen, en het eindigde in een puinhoop die MasterChef waardig is. Gelukkig is het best relaxed dat de controls lekker intuïtief zijn; zelfs oma zou hier zonder handleiding mee kunnen beginnen. Dus geen excuses meer voor die “mijn geheugen is OP”-momenten, tenzij je echt vergeetachtig bent natuurlijk.
Wat het spel echt pittig maakt, is die toenemende moeilijkheidsgraad. Elk level gooit meer kaarten en geavanceerdere layouts op je af. Serieus, wie heeft dit getest? Het is alsof ze willen dat je hersenen smelten als kaas op een zomerse barbecue. En dan hebben we het nog niet eens over de timed challenges, waar je ineens onder tijdsdruk moet presteren alsof je een deadline hebt voor een RPG-quest die je eigenlijk niet kunt missen. Oh, en moves zijn soms gelimiteerd, dus je kunt niet blijven gokken als een kip zonder kop.
Wie had gedacht dat een memory-matchspel met Ben 10 zo verslavend kon zijn? Het fijne is dat het niet alleen maar een kiddie-game is (al roepen de kleuren en personages dat wel), maar ook voor elke ouderwetse puzzelaar een toffe timekiller kan zijn. Eerste poging om die laatste paar te vinden? Laten we zeggen dat mijn vingers bijna een eigen leven kregen van het vasthouden van die muisknop. GG dus, maar serieus, mocht je nog een reden zoeken om je geheugen te trainen zonder dat het voelt als studeren: hier is ‘ie.